Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Σημείωση.

Την Τετάρτη καθώς περπατούσα προς το γραφείο το ένιωσα. Ένα κλικ μέσα μου σαν να ενώνονται δύο κομμάτια που δεν ήξερα καν ό,τι υπήρχαν. Και πήρα την πιο κρίσιμη και την πιο γαμάτη απόφαση της ζωής μου! Σε δευτερόλεπτα μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε ένα μικρό γραφείο, λιτό όπως πρέπει, να πίνω λίγο καφέ περιμένοντας το επόμενο ραντεβού ή να γυρνώ τα κλειδιά στην πόρτα το πρωί με ανυπομονησία για μια καινούργια συνεδρία. Σχεδόν ερωτεύτηκα την εικόνα αυτή και χασκογελούσα μόνη μου περπατώντας στην άκρη του πεζοδρομίου.
 Όταν έφτασα και μπήκα στο γραφείο ένιωσα μια νοσταλγία για τις μέρες που θα έρθουν. Ήμουν σίγουρη πια. Μπορεί την Κυριακή να σου έλεγα πως "ο έρωτας για την δουλειά σου" θα μου προκαλούσε ανασφάλεια αλλά τώρα βλέπω πως μάλλον θα ένιωθα ακριβώς το ίδιο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: