Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Μία γρανίτα φράουλα.

Το καλοκαίρι, ποτέ δεν μου άρεσε και ποτέ δεν θα μου αρέσει. Το καλοκαίρι μου ζητά μια ομορφιά που δεν την έχω. Αυτή η ζέστη, τα ήσυχα μεσημέρια, το φως που δεν σβήνει. Η άμμος που είναι παντού και ο ήλιος που σου τρώει αχόρταγα το δέρμα. Και αυτή η λαχτάρα που με πιάνει να φιλήσω δυο χείλη παγωμένα με γεύση φράουλα. Η αγάπη, ο έρωτας και η παιδική αθωότητα του πρώτου φιλιού. Τα τοπία που φωνάζουν να τα εξερευνήσεις και αυτή η μοναδική απόλαυση που νιώθει το σώμα σου με τη δροσιά της θάλασσας. Κάτι μεσημεριανούς ύπνους σε μια παλιά αιώρα και μερικά βραδινά μπάνια στην πιο μακρινή παραλία. Η ζωή που τρέχει με αλάτι στα μαλλιά φορώντας ένα κόκκινο μαγιό και σε προκαλεί να την κυνηγήσεις μέσα στα νερά. Το καλοκαίρι, με τα αγόρια και τα κορίτσια του. Τις υποσχέσεις που ξεχνιούνται αμέσως μόλις στεγνώσει η αμμουδιά. Τις χειραψίες που γίνονται αντίο. Τα ποτά που γίνονται πρωινός πονοκέφαλος.

Τέτοια ομορφιά εγώ δεν έχω να τη δώσω. 



2 σχόλια:

CineFre@k είπε...

ρεεεεεε τι ομορφο! εχεις βελτιωθει πολυ! :-)

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

σ'ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου ;) Περιμένω την επιστροφή σου να ξέρεις!