Διακοπές 2ο μέρος: Θέλω να αλλάξεις το εισιτήριο.

Έχω αδειάσει και είμαι πιο γεμάτη από ποτέ.  Αυτό το εισιτήριο που πέταξα ίσως ήταν από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Ήταν σαν να πετούσα ευθύνες, άγχη, σχέδια. Οτιδήποτε ήταν προγραμματισμένο να γίνει, το πέταξα. Είμαι καλά. Είμαι καινούργια. Έχω χάσει τόσο ύπνο που το σώμα μου δεν το ζητάει πια. Έχω χάσει τις μέρες, τις ώρες και τον αριθμό από τα ποτά που έχω πιει. Έχω χάσει τα πάντα και όμως ποτέ δεν ήμουν λιγότερο χαμένη. Έφυγα από όλα και δεν γύρισα πίσω. Με περίμεναν και δεν γύρισα. Κι ίσως αυτό ακριβώς ήταν που χρειαζόμουν και εγώ. Να λείψω, να υπάρχω για μένα. Η επιστροφή μου είναι το μόνο που δεν με νοιάζει και δεν νιώθω ανασφάλεια που δεν έχω απάντηση να τους δώσω.
Κάθε μέρα στο νερό, κάθε μέρα βιταμίνη D για να φτιάξω ολόκληρη αποθήκη στο σώμα μου. Κάθε βράδυ ποτό με το οποίο άνετα θα άνοιγα δική μου κάβα. Τόσο που βαρέθηκα να πίνω τα ίδια και τα ίδια και λέω στη σερβιτόρα φέρε μου ο,τι σου αρέσει εσένα. Κάθε βράδυ καινούργια πρόσωπα, καινούργιες ιστορίες, καινούργια "μήπως".
Οι μέρες μου γεμάτες προβλήματα. Ποιο μαγιό να βάλω ? Σε ποια παραλία θα πάμε? Να γυρίσω ή να μείνω εδώ για πάντα ?
Και όταν γυρίσω θα είμαι έτοιμη. Θα κρατήσω την υπόσχεση μου. Θα περιμένω το επόμενο εισιτήριο ως ανταμοιβή για την προσπάθειά μου.