Σαν να το βλέπω. Τα μάτια σου που δεν πέφτουν πάνω μου ούτε καν τυχαία. Κι όταν με κοιτούν είναι άδεια. Όλα αυτά τα υπέροχα χρώματα και η ζεστασιά που έβλεπα μέσα τους δεν υπάρχουν πια. Τουλάχιστον όχι για μένα. Ξέρω, διαβάζω τις σκέψεις σου. Ξέρω τι νιώθεις, ξέρω πως με βλέπεις. Ανοίγουν τρύπες στο σώμα μου κάθε φορά που θυμάμαι εκείνο το υπέροχο ζεστό χαμόγελο. Όλα όσα μου έδωσες χωρίς να σου ζητήσω ποτέ τίποτα.
But I don’t break like glass bottles. I bend and twist and—and feel everything that’s thrown at me, and I’m tired. I just want to shatter so I never have to feel anything again.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου