Σαν να σε ξέρω.

Το είχα ξεχάσει ή δεν το έχω ξαναζήσει... Όπως και να χει ο οργανισμός μου και σίγουρα το μυαλό μου δεν ήταν προετοιμασμένα για όλο αυτό. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα! Είναι δυνατόν να νιώθω τόσα πολλά και τόσο έντονα μέσα σε μια μέρα ? Όχι, ότι φημίζομαι για την αυτοσυγκράτηση μου αλλά... Τόσο εύκολα ? Τι να κάνω, τι να πρωτοπω. Δεν έχω λόγια και δεν αρκετό χρόνο να πω όλα αυτά που θέλω.
Και τώρα τι ?
Μαζί ?
Γιατί οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική μοιάζει τρομακτική ? Θεέ μου τι νιώθω, τι σκέφτομαι, τι συμβαίνει.
Και δεν είμαι και σίγουρη,........
Δεν είμαι σίγουρη όταν τα πράγματα δεν λέγονται κ απλώς εννοούνται. Κι από την άλλη, κάτι μέσα μου μου λέει πως όλα είναι καλά. Πως για μια φορά δεν χρειάζεται να ανησυχώ. Πως βρήκα αυτό που έψαχνα και ακόμα περισσότερα που δεν ήξερα πως χρειαζόμουν.
Δεν ξέρω αλήθεια... Νιώθω σαν μικρό παιδί που πήρε καινούργιο παιχνίδι. Διαφορετικό από όλα τα άλλα, μοναδικό, σαν κ εκείνο δεν είχε ξαναδεί.
Αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό. Τίποτα δεν είναι αρκετό για να περιγράψει όσα νιώθω. Η καρδιά μου πάει να σπάσει αλήθεια και έχουν περάσει μόνο μερικές ώρες!!
Ώρες!!  Θεέ μου πως μοιάζουν σαν μέρες και βδομάδες. Είναι ατελείωτες και πάντα μετρούν αντίστροφα.
Τρέμω, κυριολεκτικά. Κρατώ το χέρι μου για να γράψω και πάλι η ένταση που έχω μέσα μου δεν ηρεμει.
Τρέλα.. Ίσως αυτά που νιώθω να πλησιάζουν την τρέλα. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν πολύ λίγο.