εύθραυστον

Λοιπόν αυτό είναι το ελάττωμα μου, με αυτό τον καημό θα πεθάνω! Να μην κάνω ποτέ αυτό που θέλω, την ώρα που το θέλω. Γιατί? Για να είμαι τώρα σε ένα κρεβάτι άδειο και να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν? Αλλά σιγά, χέστο το αν δεν με ενδιαφέρει. Ήθελα να κάνω τόσα πράγματα που τώρα πια είναι μόνο απωθημένα και ξεχασμένες ευχές. Και τίποτα να μη γινόταν. Αλλά βλέπεις, πάντα νομίζουμε ότι θα έχουμε κι άλλο χρόνο. Μην του πεις αυτό, είναι νωρίς ακόμα έχετε χρόνο. Μην τον αγγίξεις εκεί είναι νωρίς ακόμα έχετε χρόνο. Μην πας μαζί του στο σπίτι, είναι νωρίς ακόμα, έχετε χρόνο. Ο χρόνος φίλοι μου είναι το μόνο πράγμα που δεν έχουμε τελικά. Το μόνο που σου χαρίζει είναι απωθημένα και μισοτελειωμένα όνειρα. Δεν σταματά, δεν περιμένει και δεν γυρίζει πίσω για κανέναν. Και εμείς έχουμε όλους αυτούς τους κανόνες και τα σχέδια και τα πρέπει και τα περίμενε γιατι είμαστε τόσο σίγουροι πως δεν μπορεί να τελειώσει ο χρόνος μας από τη μια στιγμή στην άλλη. Νομίζουμε πως δεν ζουμε απλώς απο τύχη. Αλλά ακούστε κάτι, απο τύχη ζούμε. Και όσο κ αν όλα αυτά μας φαίνονται λογικά και φυσικά. δεν φαίνεται να μας αγγίζουν. Καμια αλλαγή δεν κάνει στην καθημερινότητα μας το γεγονός ότι ίσως είναι η τελευταία μας μέρα. Γιατι ποιος τρελός θα μπορούσε να ζει έτσι? Πόσο τρομακτικό είναι να ζήσεις μια μέρα σαν να είναι η τελευταία και μετά να μην είναι? Ίσως πιο τρομακτικό και από το ίδιο το τέλος. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν μας φοβίζει ο θάνατος αλλά η ζωή. Για μένα τουλάχιστον αυτό ισχύει. Και νιώθω πως χαραμίζω χρόνια από τη ζωή μου σε αυτό το αχούρι για πανεπιστήμιο, σε αυτή τη πόλη με ανθρώπους που συνεχώς παίζουν μαζί μου, που δεν ενδιαφέρονται για μένα, που δεν πονάνε για μένα. Και γω συνέχεια δίνω και δεν παίρνω πίσω ούτε τα μισά. Τέλοσπαντων το θέμα δεν είναι - τώρα - αυτό. Το θέμα είναι ότι νιώθω πως δεν κάνω τίποτα. Και οι μέρες , οι μήνες , τα χρόνια περνάνε και δεν κάνω τίποτα. Βαρέθηκα δεν θέλω να σπουδάσω. Να περάσω 45 μαθήματα με καλό βαθμό και να πάρω ένα χαρτί που μου ανοίγει όλες τις πόρτες,αν εχω λεφτά να το στηρίξω και αν εχω λεφτά για εκπαίδευση και αν και αν και αν. Δεν είμαι έτοιμη για αυτή τη δουλειά, για αυτή τη ζωή, δεν είμαι έτοιμη να μεγαλώσω και βοηθήσω άλλους. Το θέλω πολύ αλήθεια, αλλά δν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου πως να βοηθήσεις άλλους να το κάνουν??? Δεν ξέρω ποια είμαι, δεν ξέρω τι είμαι. Το μόνο που ξέρω είναι τα όσα λένε οι άλλοι για μένα και εγώ δεν μπορώ παρά να τα δέχομαι. Όσα με συμφέρει να δέχομαι. Όμως εγώ? Ποια είμαι για μένα? Δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Θα γίνω ψυχολόγος ναι, αλλά όχι από τώρα! Εντάξει όχι ότι θα τελειώσω αυριο, εχω ακόμα χρόνια σπουδών μπροστά μου αλλά εντωμεταξύ? Μονο θα σπουδάζω? Δεν θα ταξιδέψω να ζήσω λίγο σε άλλη χώρα? Δεν θα γνωρίσω άλλους ανθρώπους ? Δεν θα πιάσω μια δουλειά που δεν θα έχει καμία σχέση με το αντικείμενο απλά για να έχω λεφτά? Δεν θα κάνω βλακείες? ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ??? Γιατι δεν κάνεις κάτι? Θέλω να κάνω τόσα πολλά και δεν ξέρω απο που να αρχίσω.

γκρίνια τέλος.
νύσταξα.
ελπίζω αύριο να μπορέσει ο Βαλ γιατί πραγματικά δν αντέχω άλλο μέσα.
θα πάω πάτρα και το είπα στον παν αλλά ας μην αρχίσω να μιλάω γιαυτό τώρα.
δεν θα τελειώσω ποτέ.
επιτέλους.
θα πάω.