εύθραυστον

Μερικές φορές νιώθω τόσο μόνη που δεν μπορώ να χωρέσω την μοναξιά μου σε λέξεις. Είναι περίεργο πως κάτι τόσο άδειο, είναι ταυτόχρονα και τόσο τεράστιο, ατέρμονο, χωρίς αρχή και τελος. Και αυτή η στενοχώρια, το κάψιμο στο στήθος, η κούραση, η αδιαφορία και η ουδετεροτητα είναι τόσο γνώριμα, σχεδόν ασφαλή . Αν σκεφτεί κανείς τι περιμένει στο άγνωστο. Μερικές φορές σκέφτομαι αν όλο αυτό το μαύρο δεν προέρχεται μόνο από την τρύπα που άνοιξες εσύ στο στήθος μου. Μήπως είναι και κάτι άλλο, κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Πιο επικίνδυνο, πιο μόνιμο...

Και μόνο όταν τα σκέφτομαι αυτά η απουσία σου μοιάζει σαν την πιο γλυκιά πληγή.