Dismissing Vs. Preoccupied: 1-0

Νομίζω το μόνο που με γεμίζει πια είναι η φωτογραφία.. ίσως γιατί νιώθω ότι μόνο έτσι επικοινωνούμε πια. Αν μπορείς να το πεις επικοινωνία αυτό. Και επίσης γιατί, ΔΟΞΑ ΤΟΥΣ 12 ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ, έχω γνωρίσει καινούργιο κόσμο να γεμίζω τη μίζερη ζωή μου και να μη σε σκέφτομαι.  Ξέρεις,από τη μια σε καταλαβαίνω. Και γω δεν είμαι καλά και δεν θέλω κανέναν (σχεδόν). Έχω να μιλήσω με την Δ. μέρες, με την Ι. και την Β. που είναι εδώ ακόμα δν τις έχω δει και γενικά χάνομαι. Ξέρω ότι κάποιες φορές το έχεις ανάγκη το κάνω και εγώ, αλλά για πόσο? Ίσως οι δικές σου ανάγκες είναι μεγαλύτερες και τα τραύματα πιο βαθιά και η αποφευκτικότητα πιο μεγάλη -dismissing σε κάνω - και γι'αυτό δεν μπορώ να σε καταλάβω. Αλλά είπαμε, είναι και το πριοκουπίστικο άρρωστο κομμάτι μου που δεν με αφήνει να δω καθαρά και θέλω απλά να κολλήσω πάνω σου. Και κυριολεκτικά αν γίνεται. 

Δεν θα δυσκολευόμουν καθόλου να κάνω κάτι τέτοιο. Δεν έχεις ιδέα πόσο έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου. με όλα αυτά που έχεις κάνει. Πραγματικά είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου να προσπαθείς να φύγεις μακριά μου και εγώ να προσπαθώ να μείνω στα λόγια σου και να μην φτιάξω με το μυαλό μου 248230957 σενάρια από αυτά που θεωρώ ότι εννοείς. Γιατί δεν μπορούσα να είμαι dissmising και γω, να σας έχω όλους γραμμένους και να κάνω τη ζωάρα μου. Να φεύγω και να τρέχετε από πίσω μου. 

Και τι είναι αυτό που λες ότι με προστατεύεις? Οχι, φίλε μου. Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν με προστατεύεις, ούτε μου κάνεις χάρη. Αυτό είναι το σύνδρομο του σωτήρα που προφανώς έχεις - επανειλημμένα αποδεδειγμένο - και δυστυχώς ξέρω πως σε κάνει να σκέφτεσαι. 

Από τη μια απελπίζομαι γιατί ξέρω πως νιώθεις και ξέρω πως αν νιώθεις όπως λες, ό,τι και να σου λέω δεν θα κάνει διαφορά. Γιατί είμαστε πεισματάριδες όταν αποφασίζουμε να φύγουμε και να μείνουμε μόνοι. Από την άλλη ανακουφίζομαι γιατί πιστεύω θα μπορούσε να υπάρχει και πολύ χειρότερο σενάριο. Εντάξει δεν μπορώ να πειστώ ότι δεν ισχύει και κάτι άλλο, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. Για να μην το χάσω τελείως..