Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Όταν σε είδα ξανά....

Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να ανασάνω σωστά όταν σε είδα πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό... Ω θεοί, τα πόδια μου έτρεμαν, τα χέρια μου έτρεμαν, η φωνή μου με το ζόρι έβγαινε και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Ήμουν τόσο μα τόσο χαρούμενη. Και με κοίταζες με αυτό το βλέμμα... Αυτό το βλέμμα που αγαπώ και ας γκρινιαζα μετά ότι ήταν άδειο. Και εγώ και εσύ το ξέρουμε ότι δν ήταν. Πρεπει να πέρασα κανένα μισάωρο έξω να προσπαθώ να ηρεμήσω να προσπαθώ να μην ουρλιάξω από τη χαρά μου και το φόβο μου ταυτόχρονα.  Ήταν το πιο υπέροχο συναίσθημα...

Τίποτα από αυτά όμως δεν συγκρίνεται με το πως ένιωσα όταν αγκαλιασες το μηρο μου με το χέρι σου. Ένιωσα σαν να με χτύπησε δυνατό ρεύμα, ανατριχιασα και δεν μπόρεσα να μείνω απαθης. Η ένταση που μου προξενησες ζωγραφιστηκε στο πρόσωπο μου..
"τώρα, τι έπαθες"
Χαζή ερώτηση. Λες και δεν ήξερες, λες και δεν έβλεπες...
Δεν μπορούσα όμως να μιλήσω. Αλήθεια δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη γιατί ένιωθα τα χείλη μου, και όλο μου το σώμα μουδιασμένο, χωρίς άμυνες ή βούληση παραδωμένο σε σένα.
Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν " επιτέλους!  Επιτέλους, περίμενα τόσο καιρό.. "
Σε ένιωθα να με αγγίζεις και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Ούτε αν ήταν σωστό, ούτε ότι μου φερθηκες άσχημα, ούτε ότι με θυμάσαι μόνο όταν σε βολεύει, ούτε ότι θα έπρεπε να σου πω όχι..

Οχι.. Πόσο αστεία λέξη σε μια τέτοια στιγμή. Το έβλεπες ότι δεν ήθελα να σταματήσεις, δεν σου έδειξα τίποτα διαφορετικό το ξέρω.
Κανένας μα κανένας λόγος δεν μου φαινόταν αρκετά πειστικος ώστε να σου πω όχι. Ούτε το μετά...το μετά που με τρόμαξε και το σκεφτόμουν από την ώρα που σε είδα, σχεδόν δεν υπήρχε όταν με άγγιζες. Σαν να σταματούσε ο χρόνος και να μη μπορούσα να δω δύο στιγμές παραπέρα, όταν θα είχες φύγει πάλι.

Πόσο όμορφα ένιωθα... Και όταν άνοιξες την αγκαλιά σου για να χωθώ μέσα της το ήξερα. Το ήξερα ότι θα πονέσω χίλιες φορές περισσότερο όταν φύγεις αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Κι ήταν τόσο γνώριμη και οικεία. Ένιωσα ασφάλεια και ηρεμία ξανά...μετά από τόσο καιρό. Το κενό μου εξαφανίστηκε... 

Δεν υπάρχουν σχόλια: