Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Τα καλοκαίρια σου

Βγήκα από το μετρό και με χτύπησε ένα καλοκαιρινό αεράκι που ήταν γεμάτο από δικές σου μυρωδιές.
Για μια στιγμή ένιωσα ότι βρέθηκα ξανά στο κήπο σου, σε ένα από τα αμέτρητα καλοκαίρια που είχα περάσει εκεί... Μέσα στα λουλούδια σου, να καταριεμαι τα κουνούπια και να ζεσταίνομαι. Η Αννα στο απέναντι μπαλκονι να μας μιλάει και εσύ να στρώνεις το τραπεζάκι στο κήπο, μακαρόνια με κιμά. ( πως το κατάφερνες πάντα τα δικά σου να είναι τα πιο νόστιμα...)
Όσο γράφω όλα αυτά, το αεράκι συνεχίζει να χαιδευει το πρόσωπο, τα χέρια, την πλάτη μου... Είναι μια από αυτές τις στιγμές που νιώθω αβάσταχτη νοσταλγία για όσα ζήσαμε. Αυτός ο κήπος που ήταν όλη σου η ζωή, τώρα λείπει και από την δική μου.
Όλα ήταν τόσο εύκολα και τόσο απλά όταν εμενα μαζί σου.. Θυμάμαι τότε που έγραφα εξετάσεις ήθελα να έρθω να μείνω εκεί μαζί σου.  Γιατί ήξερα ότι θα είμαι ήρεμη, θα με φροντίζεις και εγώ θα διαβάζω. Γιατί δεν το έκανα ? Το μετανιώνω τώρα, το ξέρεις.

Ποτέ ο χρόνος μαζί σου δεν ήταν αρκετός. Αλλά και εγώ πάντα νόμιζα ότι θα έχω περισσότερο. Δεν πάει έτσι.. Τα καλοκαίρια έρχονται και φεύγουν, και συνήθως πάντα κάτι παίρνουν μαζί τους.

Μου λείπεις. 

2 σχόλια:

Arthony είπε...

Νοητό ταξίδι. Υπέροχη όπως πάντα.

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Προς το παρόν μόνο αυτά έχουμε. Σε ευχαριστώ :)